Zdrowa ciekawość /Ale kupa! Co masz w pieluszce? - Guido van Genechten/

Z okazji Dnia Dziecka, na profilu Matrasu wygrałam książkę dla pewnej małej księżniczki imieniem Łucja. Na razie jest za mała na wspólną lekturę, ale mam nadzieję, że uda mi się ją zarazić bakcylem czytania. Zresztą nie ma ona zbyt dużych szans, by stało się inaczej, druga ciocia - jej chrzestna - jest bibliotekarką. Więc we dwie stworzymy książkożercę. Na razie dosłownego, ale  z czasem…I oczywiście bez względu na to czy to się jej mamie spodoba, czy nie.

Paczka z książką przyszła błyskawicznie i chętnie zajrzałam do środka. Natknęłam się tam na historię pewnej rezolutnej i odważnej Myszki. Ten maluch jest dość wścibski – świadczą o tym np. rozczłonkowane, porozrzucane wokoło zabawki. Poza tym Myszka wchodzi wszędzie, tam, gdzie ma ochotę i gdzie znajduje się coś intrygującego. Chce wszystko poznać! Dlatego, to właśnie ona zrobiła już krok, na który nie byli jeszcze gotowi jej przyjaciele. Dzięki swej ciekawości rozwija się szybciej – nie temperujmy więc dzieci do roli grzecznych klonów. One same znajdują swoje drogi i wtedy pokonują je szybciej.

Ale po kolei. Co idzie za ciekawością naszej głównej bohaterki, zadaje ona bez skrępowania dociekliwie pytania. Jednak, gdy zapytała Króliczka, czy może zobaczyć, co ten ma w pieluszce, to się trochę przeraziłam. Ale potem odetchnęłam - przecież dzieci są tak bezpośrednie, ponieważ nie zostały jeszcze skażone żadnym tabu. Ich ciekawość jest naturalna i zdrowa – mimo, że rodzicom nie raz włosy dęba stają... Nasza bohaterka to samo pytanie kieruje do Świnki, Pieska, Konika, Kózki, Krówki itd. Na szczęście za każdym kolejnym razem jej bezpośredniość i łatwość, z jaką wszyscy godzą się na pokazywanie tego i owego, już mnie nie szokowała. Taka moja rada: drodzy rodzice, przejrzyjcie najpierw na spokojnie książeczkę sami, by się nie wpędzić w zakłopotanie podczas lektury z potomkiem.

Dzięki lekturze tej konkretnej pozycji, dziecko poznaje różne zwierzątka i typy kupek które robią  - gdyby dziecko miało zostać w przyszłości traperem wiedza, jak znalazł. Ciekawym zabiegiem, umożliwiającym te specyficzne zwiedzanie, są ruchome elementy pieluch, dzięki którym podczas czytania i my możemy rzucić okiem na ich zawartość. Według mnie, to świetne przygotowanie dla maleństwa przed np. wakacjami na wsi. Poza tym mały człowiek uczy się, że kupa to nic złego, że to nie jest tylko „bee” i „fuj”, że każdy ją robi i to naturalny element świata.

Kolejnym atutem bajki jest jej rola we wprowadzeniu dziecka w arkana korzystania z nocnika (który też mnie przeraził, bo najpierw pomyślałam, że to miseczka i już chciałam krzyczeć, że Myszka przegięła z tym nie robieniem kupy do pieluchy…).

Dzieci uczą się przez zabawę i przez naśladownictwo. Warto podsuwać im więc dobre wzorce. A  ta książeczka jest jednym z nich. Gdyby tylko nie te ceny...

Czytliwość: 6/6
Wydanie:6/6
Okładka: 6/6
Ogólnie: 6/6

Autor: Guido van Genechten

Tytuł: Ale kupa! Co masz w pieluszce?

Tytuł oryginalny: Mag ik eens In je luier kijken? Ang: Can I look In your diapir?

Tłumaczenie: Katarzyna Piętka

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Rok wydania: 2014

Okładka: twarda

Ilość stron: ok. 30

Cena z okładki: 34,90 zł

 

Guido van Genechten urodził się w 1957 roku w Mol w Belgii. Studiował rysunek i malarstwo, a także grafikę i fotografię na Akademii Sztuk Pięknych w Mol. Przez wiele lat pracował jako grafik. Obecnie jest ilustratorem książek dla dzieci na pełen etat. W 1988 roku otrzymał międzynarodową Nagrodę Miasta Hasselt jako najlepszy ilustrator za swoją autorską książkę Rikki. Ta nagroda zapoczątkowała jego światową karierę. Rikki został przetłumaczony na kilkanaście języków, a Guido stworzył wiele bestsellerowych książek. Został wyróżniony licznymi nagrodami, między innymi Nagrodą Reader`s Digest dla najlepszego ilustratora książek dla dzieci.W wolnych chwilach gotuje. Lubi belgijskie frytki, gorzką czekoladę i maślane ciasteczka, a także dobrą muzykę, jazdę na rowerze (ale tylko we dwoje), puste kieszonkowe notatniki, zapach wypastowanych butów, niespodzianki i nicnierobienie. Jego ulubiony kolor to zielony.